Hilbrand heeft het werk van Wolfgang opgepakt en verder uitgewerkt en groot gemaakt en uiteindelijk er ook zijn eigen kleur aan gegeven. Hilbrand draagt de Nederlands-Indische gemeenschap een warm hart toe. Vele vrienden, 2 geadopteerde broers, en veel van zijn clienten waren van Indische/Indonesische komaf. Daardoor zag en ervoer hij ook vaak het leed, en de onbewuste 'afwezigheid' van hen als actieve, krachtige en soevereine deelnemers in de Nederlandse samenleving.

Omdat hij sinds zijn kennismaking met dit fragiele Aziatische Europese veld, deels ook zijn eigen geschiedenis onder ogen moest komen, was het niet een ver van zijn bed show, maar iets wat hem ten diepste geraakt heeft. Immers, bij gebrek aan Koreanen om hem heen, was dit een van de weinige spiegels in de Nederlandse samenleving waar hij als Aziatische man in ontwikkeling direct mee geconfronteerd werd.

Samen met Roos is hij daarom opstellingsdagen voor Indisch Nederlanders gaan organiseren, in onder andere Amsterdam en in Kleve. Ook ontstond er een Transcultureel Systemisch Werkgroep, die zich vooral op het theoretische deel van het werk richtte. En ontstonden er experimentele werkgroepen, om het praktische systemische werk verder te onderzoeken. Vanaf 2005 heeft Hilbrand het Transculturele werk vooral verder ontwikkelt binnen het adoptieveld. Ondertussen bleef hij ook dagen voor Indische Nederlanders organiseren. Ook voor Stichting Sakura, een groep Japans-Indisch Nederlanders, organiseerde Hilbrand 2 opstellingsdagen. Al zijn werk op Transcultureel gebied heeft uiteindelijk geleid tot de oprichting van de School voor Systemisch Bewustzijn waar alle opleidingsactiviteiten in zijn onder gebracht.

Mijn naam is Roos Fikenscher, jongste dochter van August Fikenscher en Berty Barneveld Binkhuysen. Mijn vader was KNIL militair en mijn moeder was een buitenkamper.

Als jongste dochter in een Indisch gezin en als jongere zus van een broer met een meervoudige niet aangeboren handicap, heb ik veel ontvangen en opgevangen.

Mijn ouders hebben een groot deel van hun hart achtergelaten in hun geboorteland voormalig Nederlands Indië. Daarmee ben ik grootgebracht met het Indisch zwijgen, het niet praten over pijn, verdriet en andere emoties.  Ik heb geleerd te geven maar niet geleerd hoe zelf  te ontvangen. Dit heeft geleid tot verwarring over mijn eigen identiteit en tot op heden moeite hebben om me te verbinden.

Mijn hart en ziel zijn doorregen van diverse kleuren en culturen. Dit kleurt mijn leven en werken.

Tijdens de opleiding tot Psychosociaal werkende heb ik kennis gemaakt met contextueel werken en systemisch werk. Dit heeft ertoe geleid dat ik een scriptie geschreven heb over systemisch werk en mijn Indische identiteit.

Aansluitend heb ik de 3 jarige opleiding Innerlijke groei en Systemisch werk gevolgd met parallel daaraan een jaargang speciaal gericht op het Indische veld - bij Wolfgang Könighaus.

Hier heb ik kennis gemaakt met de Tao in het systemische werk.

‘TAO leert de filosofie van het loslaten. Het leert, dat je niet hoeft te zwemmen, maar dat je je eenvoudigweg door de stroom kunt laten meedragen – de stroom toe te staan je mee te nemen, waar hij ook heengaat’

En omdat je steeds minder wilt, kom je dichter bij het Niet-handelen.

Juist door Niet-doen, Wu Wei, worden de dingen gedaan.

Als vanzelf.  Even eenvoudig als complex.

Mijn systemisch werk kenmerkt zich door vertragen en stil zijn. Met vertrouwen wachten tot dat wat gezien wil worden zich toont in een beweging van binnenuit. En niet doordat iets gedaan wil worden. Met diep respect voor het systeem dat opgesteld wordt.

Dankzij het systemisch werk leer ik met andere ogen kijken naar mijn ouders en het Indische veld.  Ik heb toegang gekregen tot mijn Indische hart: een vat vol gevoelens van angst, frustratie, ongemak en verwarring over mijn identiteit.

Het proces van innerlijke groei en bewustwording is nooit af. Maar ik ben meer en meer in staat om met moed en kracht mijn demonen van angst te begrijpen en te aanvaarden als deel van mijn lot. Zonder dat ze alles bepalend zijn in mijn huidige leven.

De jaren bij Wolfgang könighaus hebben me geleerd steeds beter te vertrouwen op mijn innerlijke gids en wijsheid.

Ik ben diep dankbaar voor alles wat mij is gegeven en zet dit graag in bij mijn functie als klankbord voor de Coöperatie Indisch Goud.