De ingehouden woede

Léon Kempees • 10 oktober 2024

De ingehouden woede

MIJN LIJF BEHUISD

Mijn lijf behuisd
Bewegingen van lang geleden

Opgeslagen in het geheugen
Spannen spieren zich aan

Ontsluit de woede
De expansie van mijn ribben

Van diep uit mijn tenen
Schiet het door mij heen

Laat ik exploderen
Wat ingehouden was

Ontneem ik jou jouw ruimte
Kan er niets anders zijn

De blinde woede
Neemt het over

Doet mij denken
Aan de zijne

Onmogelijk te begrijpen
Verachtelijk om te voelen

De pijn die het doet
En de leegte die het achterlaat

- Léon Kempees, sept ‘24


De ingehouden woede. De grensoverschrijding. Opkroppen, niks zeggen, “Soedah, laat maar”, vermijden, ontkennen, wegstoppen, vastzetten, spannen, nog een beetje extra, de laatste druppel en dan… exploderen.

Dit is een patroon dat ik heel goed (her)ken. In het Indische veld blijft dit een terugkerend thema. Geweld en agressie is vaak een heel spannend thema om te onderzoeken, omdat iedereen ermee in aanraking is gekomen en komt. Velen hebben er een gevoel, ervaring of beeld bij. Zo bracht ik zelf eens het thema in bij een INDO Weekend, en iedereen daar kende het wel. Van hun vaders, ooms, broers, neven en hun zonen. Zelf vond ik heel wat van “die mannen”, die Indische mannen. Alsof ik er zelf niet één ben. Ik zag toen alleen zwakte, en daarmee keurde ik een deel van mijzelf af. Hiermee ontstond ook weer de cirkel van onderdrukking, imploderen en exploderen.

De afbeelding uit de Spekkoek Kaartenset is er één die velen uit de weg gaan. Snel wegleggen, of “bah, doe die maar niet”. Maar juist deze kaart spreekt mij zo erg aan. Om deze verder te onderzoeken, wat leeft er in mij, wat komt er door mij heen, waar hoort het thuis, en bij wie hoort het thuis. En ook om de kracht erin te ontdekken, de pure levensenergie en doelgerichtheid. Niet ten kwade, maar ten goede inzetten. Om jezelf (of mijzelf) neer te zetten en volledig te verschijnen. Met alles wat erbij komt. Als (Indische) man.

Het gedicht ‘Mijn lijf behuisd’ kwam door mij heen. Het leeft ook in mij. En het is heerlijk om er op deze manier uiting aan te geven.

door Léon Kempees 10 oktober 2024
De ingehouden woede
door Léon Kempees & Rick Shamier 16 juni 2023
Spekkoek. Podcast met Rick Shamier - Geweld & Agressie
door Maartje Pasman 23 mei 2023
Een reflectie naar aanleiding van een Indische Opstellingsdag
door Naomi Franken 9 maart 2023
Familieopstellingen en Groepswerk bij Indisch Goud
door Léon Kempees 20 december 2022
Genogram
door Babs Muljadi 21 november 2022
Vanzelfsprekend of nog zoveel meer te ontdekken? 
door Frank Bonekamp 8 juni 2022
De ervaring van een partner op de 3e Generatie Dag
door Léon 28 maart 2022
TRANSGENERATIONEEL TRAUMA In de afgelopen jaren ben ik mij steeds meer gaan beseffen hoezeer de trauma's van onze voorouders doorwerken in de nakomende generaties. Dit z ie ik dagelijks in mijn praktijk als Systemisch begeleider. Ook ervaar ik het zelf aan den lijve als 3e generatie Indo. Onderstaand gedicht schreef ik vanuit mijn (eigen) ervaringen. . . TRANEN VAN MIJN VOOROUDERS Angst en pijn troffen mijn lijf Als een omgekeerd korset trok het mijn ribben uit elkaar Maakte het ruimte voor wat niet meer in te houden was “Groter dan ik” zei ik hardop Zachtjes bracht een traan de beweging naar buiten Terwijl hij langzaam over mijn wang rolde stelde hij mij ook gerust Het was een zachte traan, vol van liefde, verbondenheid en pracht Met diepe ondertonen van angst, verdriet en pijn wist ik dat ze heftig gingen zijn De ongecontroleerde schokken volgde de traan op Inhouden was altijd een illusie geweest Tranen vloeiden via mijn ogen uit de bron van jou, mij en wij In al zijn hevigheid kwamen de generaties door mij heen Als een schip in de storm was ik overgegeven aan de genade van de zee Mijn lijf het schip, de schokken de zee, de tranen de stilte tussen de klappen van de golven in Daar lag hij dan in mijn bed Ineengekrompen als een zielige man Een zwakke man die ik herken Een Indische man Ik Ik lag daar dan in mijn bed Mijn lijf vertolkte dat wat van achter mij kwam Meer dan ik alleen omvatten kan Daar lig ik dan zei de man Die ineens niet meer zo zwak overkwam Daar lag ik dus gedragen in de golven van mijn voorouders Snikkend met de stem van hem Huilend met de traan van haar Schokkend met de kracht van ons Viel ik in slaap (Léon Kempees, 2021) 24 april a.s. organiseren Léon en Naomi een dag voor de 3e Generatie. Meer info via onderstaande knop!
Derde Generatie Indo fotocollage Naomi Franken
door Naomi Franken 20 maart 2022
Blog over de ervaring van een derde generatie Indo door Naomi Franken.
door Inèza Messack 20 maart 2022
De Ervaring van Inèza Messack, een tweede generatie Indo.
Meer posts
Share by: