TRANSGENERATIONEEL TRAUMA
In de afgelopen jaren ben ik mij steeds meer gaan beseffen hoezeer de trauma's van onze voorouders doorwerken in de nakomende generaties. Dit zie ik dagelijks in mijn praktijk als Systemisch begeleider. Ook ervaar ik het zelf aan den lijve als 3e generatie Indo. 
Onderstaand gedicht schreef ik vanuit mijn (eigen) ervaringen. 
.
.
TRANEN VAN MIJN VOOROUDERS

Angst en pijn troffen mijn lijf
Als een omgekeerd korset trok het mijn ribben uit elkaar
Maakte het ruimte voor wat niet meer in te houden was
“Groter dan ik” zei ik hardop
Zachtjes bracht een traan de beweging naar buiten
Terwijl hij langzaam over mijn wang rolde stelde hij mij ook gerust
Het was een zachte traan, vol van liefde, verbondenheid en pracht
Met diepe ondertonen van angst, verdriet en pijn 
wist ik dat ze heftig gingen zijn
De ongecontroleerde schokken volgde de traan op
Inhouden was altijd een illusie geweest
Tranen vloeiden via mijn ogen uit de bron van jou, mij en wij
In al zijn hevigheid kwamen de generaties door mij heen
Als een schip in de storm was ik overgegeven aan de genade van de zee
Mijn lijf het schip, de schokken de zee, de tranen de stilte tussen de klappen van de golven in
Daar lag hij dan in mijn bed
Ineengekrompen als een zielige man
Een zwakke man die ik herken
Een Indische man
Ik
Ik lag daar dan in mijn bed
Mijn lijf vertolkte dat wat van achter mij kwam
Meer dan ik alleen omvatten kan
Daar lig ik dan zei de man
Die ineens niet meer zo zwak overkwam

Daar lag ik dus gedragen in de golven van mijn voorouders
Snikkend met de stem van hem
Huilend met de traan van haar
Schokkend met de kracht van ons
Viel ik in slaap

(Léon Kempees, 2021)

24 april a.s. organiseren Léon en Naomi een dag voor de 3e Generatie. Meer info via onderstaande knop!