Het verhaal van Helene

Dierbare lezers,

Namens Indisch Goud heb ik het genoegen om in gesprek te gaan met Helene Christine Lammerding, geboren op 30 augustus 1944 te Bandoeng in voormalig Nederlands-Indië. Helene is één van de deelnemers van het eerste uur aan Indische opstellingen onder begeleiding van Wolfgang Könighaus en kent derhalve behalve mijzelf ook Roos Fikenscher en Hilbrand Westra. Ook zij heeft de opleiding bij Wolfgang gevolgd.

Helene is het enige meisje in een gezin met vier kinderen. Zij is de dochter van Hendricus Charles August Lammerding en Theodora Johanna Elizabeth Hensen. Van haar broers Charles Louis, Gustaaf Theodoor en Albert Henri, is de laatste helaas niet meer in leven. De geschiedenis leert dat rond 1795 vijf broers Lammerding zich vanuit Nederland met hun Chinese echtgenoten op Java in Indië hebben gevestigd. 

De vader van Helene was een dominante man en werkzaam als hoofdboekhouder van de Javaansche Bank. Haar moeder, Theodora Hensen, is geboren in Palembang op Sumatra en de overgrootmoeder van Helene heeft haar wortels op het eiland Nias, op de kaart links van Sumatra. Deze overgrootmoeder mocht als inlandse vrouw niet samenleven met de vader van hun kind. Het kind is bij zijn vader opgevoed. De overgrootmoeder van Theodora is helaas in het kraambed overleden. 

Grootvader van moeders kant is op zeker moment van Sumatra verhuisd naar Bandoeng op Java, overgrootmoeder is in Nias gebleven en Helene’s moeder is in Malang gaan werken als onderwijzeres. Daar heeft ze Helene’s vader leren kennen. Zij zijn in 1942 getrouwd en hebben vier kinderen gekregen. 

Ook na de oorlog is het gezin in Indonesië blijven wonen, tot het in 1955 ook voor hen te gevaarlijk werd. Vader is als eerste gevlucht naar Nederland. De kinderen volgden enige maanden later. De ouders lagen in die tijd helaas in echtscheiding. Moeder had een andere man ontmoet van wie zij in 1956 haar eerste zoon heeft gekregen. In dat jaar, voorafgaand aan de geboorte, is ook zij naar Nederland afgereisd. Ze heeft nog een zoon gekregen en in ’57 zijn de ouders officieel gescheiden.

Helene en haar broers zijn de eerste periode in Nederland in een tehuis ondergebracht omdat vader nog geen woning had, hij woonde in een pension, en reisde in de weekends naar de kinderen om met hen contact te houden. 

De moeder woonde met haar nieuwe gezin in Lunteren en hield contact met haar kinderen via brieven. Er waren ook gewoon onvoldoende middelen aanwezig om elkaar te zien. 

Vanuit het tehuis is Helene in ’57 bij een gezin in huis geplaatst, waar haar oudste broer ook woonde. Bijzonder is het verhaal dat haar broer zich ontfermde over een gehandicapt meisje in dat gezin en dat hij haar heeft geholpen met leren lopen. In 1959 kreeg vader een huis en toen zijn de kinderen bij vader gaan wonen. 

Herinneringen aan de eerste vijf jaar van Helene’s leven zijn diffuus. Ze weet van haar moeder dat op zeker moment een Japanse officier op de deur bonkte. Moeder liet hem binnen en maakte thee voor hem. Hij wierp een blik op Helene die in de wieg lag, blijkbaar was hij daardoor geraakt want de periode daarna kwam hij langs en bracht hij babyzeep en poeder mee.

Een ander verhaal stamt uit de Bersiap tijd. Er kwam een vrachtauto het erf oprijden. “Pak uw kinderen en wat spullen, u bent hier niet veilig” klonk het. Het gezin is gegaan en naar het kamp van de Engelsen gebracht. Dat bleek hun redding want de degenen die wel zijn achtergebleven, bewoners van de rijke wijk Bronbeek, die hun huizen niet wilden achterlaten, zijn uitgemoord.

Helene heeft in Leiden het Lyceum bezocht. De Bèta kant. Ze wilde heel graag Medicijnen studeren. Omdat het vader helaas niet lukte, na een lange strijd, om zijn pensioen in Nederlandse guldens betaald te krijgen, was er niet voldoende geld en is Helene gaan werken. In ’68 heeft ze haar voormalige echtgenoot Bob ontmoet en samen met hem twee prachtige kinderen gekregen. 

Haar hele leven werd Helene helaas ook gekweld door grote angsten. Gezien boven beschreven geschiedenis was er sprake van een heftig trauma. 

In de jaren die volgden heeft Helene behalve voor het gezin gezorgd, ook gezocht naar heling voor haar vraagstukken. Belangrijk hier te noemen is de ontmoeting met ArjunA ook een Indisch man, die ze omschrijft als haar spirituele broer. ArjunA heeft haar geleerd om met haar bewustzijn te praten en ook contact te maken met vorige levens. In één zo’n ervaring kwam Helene in contact met een 60 jarige man uit Borneo, zonder enige zelfwaardering en Helene realiseerde zich dat zij die last van hem met zich meedroeg en heeft dat van zich af kunnen leggen. Dat gaf een enorme opluchting.

De Opleiding van Wolfgang heeft enorm aan haar heling bijgedragen. Wolfgang vertelde haar toen ook, dat zij op een andere manier zou gaan werken. En daar heeft hij volkomen gelijk in gehad. Ze doet Tafelopstellingen, werkt met de biografie van cliënten, Zij doet Verzoeningswerk o.a. met de boeken van Edith Staufer als basis. Waar het om gaat is: Als jij je niet verzoend hebt, dan heb je nog een onzichtbare band met de ander. Als je je verzoent, kan je die band loslaten en daarmee help je zowel jezelf als de ander. Dan ben je helemaal vrij. Het gaat over bewustzijn. Licht en duister zijn beiden in ons. Waar kies je voor? Elke dag kun je een andere keuze maken, een keuze die je verder brengt in dit leven en dichterbij de bron waar je vandaan komt.

Indisch zijn ziet Helene als een geschenk dat haar het vermogen heeft gegeven om in te voelen wat een ander voelt. Ze kan een voorschouw krijgen van wat er gaat gebeuren. Indisch zijn heeft een rijkdom aan kwaliteiten aan haar leven toegevoegd.

Haar boodschap aan de generaties na haar luidt: Kijk wat er in je hart leeft. Het maakt niet uit wie of wat je bent. Laat je niet door je verstand regeren, doe wat je hart zegt, daar gaat het om. We leven zoveel levens. Alles wat wij geleefd hebben, staat in onze Akasha. Zie dat als een grote bibliotheek waar jouw talenten staan beschreven. Het is aan jou om je die talenten in dit leven eigen te maken.

Meer informatie over Helene kan je vinden op haar website: www.heelzijn.nl 

Door Rick van Zijp, Februari 2022